بی سر و پا..

::چند غزل از استادم " ابوالفضل نظری" ؛ کتاب "آن ها" ::

من که در تُـــنگ برای تو تماشا دارم

با چه رویی بنویسم غم دریا دارم ؟

دل پر از شوق رهایی ست،ولی ممکن نیست

به زبان آورم آن را که تمنا دارم

چیستم؟! خاطره ی زخم فراموش شده

لب اگر باز کنم با تو سخن ها دارم..

چیزی از عمر نمانده ست،ولی میخواهم

خانه ای را که فرو ریخته برپا دارم....

***

تقدیر، نه در رمل نه در کاسه ی چینی ست؟!

آینده ی ما دورتر از آیینه بینی ست

ما هرچه دویدیم، به جایی نرسیدیم

ای باد! سرانجام تو هم گوشه نشینی ست

از خاک مرا برد و به افلاک رسانید

این است که من معتقدم؛ عشق زمینی ست

یک لحظه به بخشایش او شک نتوان کرد

با این همه، تردید در این باره یقینی ست..

***

 و این بیت ::

موج، راز سر به مُــــهری را به دنیا گفت و رفت

با صدف هایی که بین ساحل و دریا گذاشت..